Pologne

Rawo o ustroju sądów powszechnych (2001)

Artykuł 5.

Język urzędowy przed sądami; korzystanie z pomocy tłumacza

1) Językiem urzędowym przed sądami jest język polski.

2) Osoba niewładająca w wystarczającym stopniu językiem polskim ma prawo do występowania przed sądem w znanym przez nią języku i bezpłatnego korzystania z pomocy tłumacza.

3) O przyznaniu tłumacza osobie, o której mowa w § 2, orzeka sąd właściwy do rozpoznania sprawy w pierwszej instancji. Wniosek o przyznanie tłumacza zgłoszony w toku sprawy rozpoznaje sąd tej instancji, w której sprawa się toczy.

Artykuł 16b

Koordynator do spraw współpracy międzynarodowej i praw człowieka w sprawach cywilnych

6) Koordynatora do spraw współpracy międzynarodowej i praw człowieka w sprawach cywilnych powołuje prezes sądu okręgowego, w drodze zarządzenia, spośród sędziów, asesorów sądowych lub referendarzy sądowych tego sądu okręgowego lub sądów rejonowych na obszarze jego właściwości wyróżniających się wiedzą z zakresu współpracy międzynarodowej, prawa europejskiego i praw człowieka w sprawach cywilnych, w szczególności praw dziecka i praw rodziny oraz wykazujących odpowiednią znajomość języków obcych.

Loi sur le système des tribunaux ordinaires (2001)

Article 5

Langue officielle devant les tribunaux; usage d'un interprète

1) La langue officielle devant les tribunaux est le polonais.

2) Une personne qui ne maîtrise pas suffisamment la langue polonaise a le droit de comparaître devant le tribunal dans une langue qu'elle connaît et de recourir gratuitement à un interprète.

3) Le tribunal compétent en première instance statue sur l'attribution d'un interprète à la personne visée au paragraphe 2. La demande d'interprète présentée au cours du procès est reconnue par le tribunal de l'instance dans laquelle la cause est pendante.

Article 16b

Coordonnateur pour la coopération internationale et les droits de l’homme en matière civile

6) Le coordinateur de la coopération internationale et des droits de l'homme en matière civile est nommé par le président du tribunal régional, par voie d'ordonnance, parmi les juges, les évaluateurs ou les juristes de ce tribunal régional ou de ces tribunaux de district dans le domaine de sa compétence qui se distingue par sa connaissance de la coopération internationale, du droit et des lois européennes en matière civile, en particulier les droits de l'enfant et les droits de la famille, et en démontrant une connaissance adéquate des langues étrangères.

1) This Act defines the conditions and procedure for obtaining and losing the right to practise the profession of sworn translator, as well as the rules for practising the said profession.

Article 2.

1) A sworn translator may be a natural person who:

Loi sur la profession de traducteur assermenté (2004)

Article 1^er

1) La présente loi définit les conditions et la procédure d'obtention et de perte du droit d'exercer la profession de traducteur assermenté, ainsi que les règles pour la pratique de cette profession.

2) Les dispositions de la présente loi ne s'applique pas aux interprètes gestuels et les traducteurs des systèmes de communication autres que les langues naturelles.

Article 2

1) Un traducteur assermenté peut être une personne physique qui:

1. a la citoyenneté polonaise ou la citoyenneté de l'un des États membres de l'Union européenne, des État membres de l'accord européen de libre échange européenne - parties à l'accord sur l'Espace économique européen ou sous réserve de réciprocité est un citoyen d'un autre État;

2. maîtrise la langue polonaise;

3. a la pleine capacité juridique;

4. n'a pas été puni pour un crime intentionnel, une infraction fiscale ou pour un crime non intentionnel contre la sécurité des transactions commerciales;

5. est diplômé d'une maîtrise en enseignement supérieur des études de magistère dans le domaine de la philologie ou est diplômé de l'enseignement supérieur des études de troisième cycle dans un autre domaine et des études post-universitaires dans le domaine de la traduction et/ou d'interprétation, correspondant à la langue donnée;

6. a réussi l'examen de compétences en traduction du polonais et de l'interprétation du polonais vers une langue étrangère et d'une langue étrangère vers le polonais, appelé ci-après «l'examen des traducteurs assermentés».

2) La maîtrise de la langue polonaise doit être confirmée par l'examen de passage pour les traducteurs assermentés.

Article 4

1) L'examen des traducteurs assermentés est composé de deux parties:

1. la traduction de la langue polonaise dans la langue étrangère et de la langue étrangère dans la langue polonaise;

2. l'interprétation de la langue polonaise dans la langue étrangère et de la langue étrangère dans la langue polonaise.

2) L'examen des traducteurs assermentés est considéré comme adopté si des notes positives ont été attribuées pour les deux parties de l'examen mentionné au paragraphe 1.

3) En cas de résultat négatif de l'examen, le candidat traducteur assermenté peut passer un autre examen au plus tôt après un délai d'un an à compter de la date de l'examen précédente.

4) Les coûts de l'examen, y compris la taxe d'examen, seront assumés par le candidat pour traducteur assermenté.

[...]

Article 5

1) Une personne qui a réussi l'examen défini au paragraphe 1 de l'article 4 doit obtenir un permis d'exercer la profession de traducteur assermenté.

2) L'obtention d'un permis d'exercice de la profession de traducteur assermenté doit être confirmée par un certificat émis par le ministre de la Justice.

Article 13

Les traducteurs assermentés sont autorisés :

1. à préparer et à certifier la traduction d'une langue étrangère dans la langue polonaise, de la langue polonaise vers la langue étrangère, ainsi que pour vérifier et certifier ces traductions préparés par d'autres personnes;

2. à préparer des copies certifiées conformes des documents dans une langue étrangère, à vérifier et à certifier les copies de documents préparés dans la langue proposée par d'autres personnes;

3. à traduire.

Kodeks postępowania cywilnego (1964)

Artykuł 256.

Sąd może zażądać, aby dokument w języku obcym był przełożony przez tłumacza przysięgłego.

Artykuł 265.

1) Do przesłuchania świadka niewładającego dostatecznie językiem polskim sąd może przybrać tłumacza.

2) Do tłumaczy stosuje się odpowiednio przepisy o biegłych. Pracownik organów wymiaru sprawiedliwości może pełnić obowiązki tłumacza bez składania przyrzeczenia, lecz z powołaniem się na ślubowanie służbowe.

Artykuł 1135.

1) Wykonanie wniosku sądu lub innego organu państwa obcego o przeprowadzenie dowodu lub doręczenie pism sądowych przez sąd polski odbywa się według prawa polskiego. Sąd wezwany może jednak na wniosek sądu lub innego organu państwa obcego zastosować przy wykonaniu wniosku inny sposób od przewidzianego przez prawo polskie, jeżeli ten sposób wykonania wniosku nie jest zakazany przez prawo polskie i nie jest sprzeczny z podstawowymi zasadami porządku prawnego Rzeczypospolitej Polskiej (klauzula porządku publicznego).

2) Jeżeli sąd lub inny organ państwa obcego zwróci się do sądu o doręczenie pisma sądowego osobie przebywającej w Rzeczypospolitej Polskiej, nie dołączając tłumaczenia tego pisma na język polski, doręcza się je odbiorcy, o ile zechce je przyjąć. Odbiorcę, który odmawia przyjęcia pisma, należy pouczyć o możliwości wystąpienia w związku z tym niekorzystnych skutków prawnych za granicą.

Artykuł 1147.

1) Osoba powołująca się na uznanie orzeczenia sądu państwa obcego jest zobowiązana przedstawić:

1. urzędowy odpis orzeczenia;
2. dokument stwierdzający, że orzeczenie jest prawomocne, chyba że prawomocność orzeczenia wynika z jego treści;
3. uwierzytelniony przekład na język polski dokumentów wymienionych w pkt 1 i 2 oraz w § 2.

Artykuł 1148.

1) Każdy, kto ma w tym interes prawny, może wystąpić do sądu z wnioskiem o ustalenie, że orzeczenie sądu państwa obcego podlega albo nie podlega uznaniu.

2) Do wniosku o ustalenie, że orzeczenie sądu państwa obcego podlega uznaniu, należy dołączyć dokumenty wymienione w art. 1147, a do wniosku o ustalenie, że orzeczenie nie podlega uznaniu, urzędowy odpis orzeczenia wraz z jego uwierzytelnionym przekładem na język polski.

Artykuł 1187.

1) Strony mogą uzgodnić język lub języki, w których będzie prowadzone postępowanie. W braku takiego uzgodnienia, o języku lub językach postępowania decyduje sąd polubowny. Uzgodnienie stron lub decyzja sądu polubownego, jeżeli nie postanowiono w nich inaczej, mają zastosowanie do wszystkich oświadczeń pisemnych stron, rozprawy oraz orzeczeń i zawiadomień sądu polubownego.

2) Sąd polubowny może zarządzić, aby do każdego dokumentu było dołączone jego tłumaczenie na język lub języki uzgodnione przez strony lub określone przez ten sąd.

Kodeks postępowania administracyjnego (1960)

Artykuł 69

2) W protokołach przesłuchania osoby, która złożyła zeznanie w języku obcym, należy podać w przekładzie na język polski treść złożonego zeznania oraz wskazać osobę i adres tłumacza, który dokonał przekładu; tłumacz ten powinien podpisać protokół przesłuchania.

Artykuł 260b.

1) Wniosek o udzielenie pomocy podlega rozpatrzeniu, jeżeli zawiera uzasadnienie i został sporządzony w języku urzędowym Unii Europejskiej.

Artykuł 260c.

2) Wniosek o udzielenie pomocy zawiera uzasadnienie. Jeżeli wniosek jest kierowany do organów administracji Unii Europejskiej, sporządza się go w języku urzędowym Unii Europejskiej, a jeżeli jest kierowany do organów innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, tłumaczy się go na język uzgodniony przez zainteresowane organy.

Ustawy o systemie oświaty (2000-2020)

Artykuł 44zu.

1) Egzamin ósmoklasisty jest przeprowadzany w formie pisemnej.

2) (uchylony)

3) Egzamin ósmoklasisty obejmuje następujące przedmioty obowiązkowe:

1. język polski;
2. matematykę;
3. język obcy nowożytny;
4. jeden przedmiot do wyboru spośród przedmiotów: biologia, chemia, fizyka, geografia lub historia.

Artykuł 44zy.

1) Rodzice ucznia lub słuchacz składają dyrektorowi szkoły, nie później niż do dnia 30 września roku szkolnego, w którym jest przeprowadzany egzamin ósmoklasisty, pisemną deklarację:

1. wskazującą język obcy nowożytny, z którego uczeń lub słuchacz przystąpi do egzaminu ósmoklasisty;

Artykuł 44zzd.

1) Egzamin maturalny jest przeprowadzany z przedmiotów obowiązkowych oraz przedmiotów dodatko-wych i składa się z części ustnej oraz z zęści pisemnej.

2) Egzamin maturalny obejmuje następujące przedmioty obowiązkowe:

1. w części ustnej:

a) język polski,
b) język obcy nowożytny,
c) język mniejszości narodowej – dla absolwentów szkół lub oddziałów z nauczaniem języka danej mniejszości narodowej;

2. w części pisemnej:

a) język polski,
b) język obcy nowożytny,
c) matematykę,
d) język mniejszości narodowej – dla absolwentów szkół lub oddziałów z nauczaniem języka danej mniejszości narodowej.

9) W przypadku gdy absolwent wybrał na egzaminie maturalnym w części pisemnej jako przedmiot dodatkowy ten sam język obcy nowożytny lub ten sam język mniejszości narodowej, który zdawał jako przedmiot obowiązkowy, zdaje ten język tylko w części pisemnej, z zastrzeżeniem art. 44zze ust. 3 i 4.

10) W przypadku gdy absolwent wybrał na egzaminie maturalnym jako przedmiot dodatkowy język polski, zdaje ten przedmiot tylko w części pisemnej.

Artykuł 44zze.

4) W przypadku gdy absolwent wybrał na egzaminie maturalnym w części pisemnej jako przedmiot dodatkowy język obcy nowożytny na poziomie dwujęzycznym, o którym mowa w ust. 3 pkt 2, może przystąpić do egzaminu maturalnego z tego języka na poziomie dwujęzycznym również w części ustnej.

Artykuł 44zzf.

1) Absolwent szkoły lub oddziału z językiem nauczania mniejszości narodowej, mniejszości etnicznej lub językiem regionalnym, w których zajęcia są prowadzone w tych językach, oraz absolwent szkoły lub oddziału dwujęzycz-nego, w których język mniejszości narodowej, mniejszości etnicznej lub język regionalny jest drugim językiem nauczania, może zdawać na egzaminie maturalnym przedmioty w języku polskim lub – z wyjątkiem języka polskiego oraz treści dotyczących historii Polski i geografii Polski – w języku danej mniejszości narodowej, mniejszości etnicznej lub języku regionalnym.

Artykuł 44zzn.

1) Absolwent, który nie zdał egzaminu maturalnego z danego przedmiotu lub przedmiotów obowiązkowych w części ustnej lub w części pisemnej, może przystąpić ponownie do części ustnej lub części pisemnej egzaminu maturalnego z tego przedmiotu lub przedmiotów, zgodnie z przepisami obowiązującymi w roku, w którym przystępował do egzaminu maturalnego po raz pierwszy, w okresie 5 lat od pierwszego egzaminu maturalnego, licząc od października roku, w którym absolwent przystąpił do egzaminu maturalnego po raz pierwszy.

5) Absolwent, o którym mowa w ust. 1, przystępujący ponownie do egzaminu maturalnego może wybrać jako przedmiot obowiązkowy inny język obcy nowożytny niż język obcy nowożytny, który zdawał poprzednio.
 

Loi sur le système d'éducation (2016-2020)

Ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów (2000-2019)

Artykuł 51.

1) Dowodem z dokumentu w postępowaniu przed Prezesem Urzędu może być tylko oryginał dokumentu lub jego kopia poświadczona przez organ administracji publicznej, notariusza, adwokata, radcę prawnego, doradcę podatko-wego, rzecznika patentowego lub upoważnionego pracownika przedsiębiorcy.

2) Dowodem w postępowaniu przed Prezesem Urzędu jest dokument sporządzony w języku polskim, z zastrzeże-niem ust. 3.

3) Jeżeli dokument został sporządzony w języku obcym, należy przedłożyć także poświadczone przez tłumacza przy-sięgłego tłumaczenie na język polski tego dokumentu albo jego części mającej stanowić dowód w sprawie.

Ustawy o służbie cywilnej (2008)

Artykuł 5.

1) Dyrektor generalny urzędu, upowszechniając informacje o wolnych stanowiskach pracy, wskazuje, za zgodą Szefa Służby Cywilnej, stanowiska, o które, poza obywatelami polskimi, mogą ubiegać się obywatele Unii Europejskiej oraz obywatele innych państw, którym na podstawie umów międzynarodowych lub przepisów prawa wspólnotowego przy-sługuje prawo podjęcia zatrudnienia na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

2) Osoba nieposiadająca obywatelstwa polskiego może zostać zatrudniona na stanowisku pracy, na którym wykony-wana praca nie polega na bezpośrednim lub pośrednim udziale w wykonywaniu władzy publicznej i funkcji mających na celu ochronę generalnych interesów państwa, jeżeli posiada znajomość języka polskiego potwierdzoną dokumentem okreś-lonym w przepisach wydanych na podstawie ust. 3.

Artykuł 11.

Szefem Służby Cywilnej może być osoba, która:

1. jest obywatelem polskim;
2. korzysta z pełni praw publicznych;
3. nie była skazana prawomocnym wyrokiem za umyślne przestępstwo lub umyślne przestępstwo skarbowe;
4. posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
5. zna co najmniej jeden język obcy spośród języków roboczych Unii Europejskiej;
6. cieszy się nieposzlakowaną opinią;
7. nie była skazana prawomocnym wyrokiem orzekającym zakaz zajmowania stanowisk kierowniczych w urzędach orga-nów władzy publicznej lub pełnienia funkcji związanych z dysponowaniem środkami publicznymi;
8.   (uchylony)
9. nie jest członkiem partii politycznej.

Artykuł 40.

O uzyskanie mianowania w służbie cywilnej może ubiegać się osoba, która:

1. jest pracownikiem służby cywilnej;
2. posiada co najmniej trzyletni staż pracy w służbie cywilnej lub uzyskała zgodę dyrektora generalnego urzędu na przy-stąpienie do postępowania kwalifikacyjnego przed upływem tego terminu, jednak nie wcześniej niż po upływie dwóch lat od nawiązania stosunku pracy w służbie cywilnej;
3. posiada tytuł zawodowy magistra lub równorzędny;
4. zna co najmniej jeden język obcy spośród języków roboczych Unii Europejskiej lub jeden z następujących języków obcych: arabski, białoruski, chiński, islandzki, japoński, norweski, rosyjski, ukraiński;
5. jest żołnierzem rezerwy lub nie podlega powszechnemu obowiązkowi obrony.

Ustawa o radiofonii i telewizji (1992)

Artykuł 4.

W rozumieniu ustawy:

1. nadawcą jest osoba, która tworzy lub zestawia programy i rozpowszechnia je lub przekazuje innym osobom w celu rozpowszechnienia w całości i bez zmian;

5a. audycją wytworzoną pierwotnie w języku polskim jest audycja spełniająca wymogi audycji europejskiej w rozumieniu niniejszej ustawy i powstała na podstawie scenariusza wytworzonego pierwotnie w języku polskim, której pierwotna rejestracja dokonana została w języku polskim;

Artykuł 15.

1) Nadawcy programów telewizyjnych przeznaczają co najmniej 33% kwartalnego czasu nadawania programu na audycje wytworzone pierwotnie w języku polskim, z wyłączeniem serwisów informacyjnych, reklam, telesprzedaży, transmisji sportowych, przekazów tekstowych i teleturniejów.

2) Nadawcy programów radiowych i telewizyjnych przeznaczają co najmniej 33% kwartalnego czasu nadawania w programie utworów słowno-muzycznych na utwory, które są wykonywane w języku polskim.

Artykuł 21.

1a) Do zadań publicznej radiofonii i telewizji, wynikających z realizacji misji, o której mowa w ust. 1, należy w szczególności:

1. tworzenie i rozpowszechnianie programów ogólnokrajowych, programów regionalnych, programów dla odbiorców za granicą w języku polskim i innych językach oraz innych programów realizujących demokratyczne, społeczne i kulturalne potrzeby społeczności lokalnych;

7. popieranie twórczości artystycznej, literackiej, naukowej oraz działalności oświatowej i działalności w zakresie sportu;

8. upowszechnianie wiedzy o języku polskim;

8a. uwzględnianie potrzeb mniejszości narodowych i etnicznych oraz społeczności posługującej się językiem regionalnym, w tym emitowanie programów informacyjnych w językach mniejszości narodowych i etnicznych oraz języku regionalnym;

Artykuł 25.

1) Jednostki publicznej radiofonii i telewizji mogą tworzyć i rozpowszechniać programy dla odbiorców za granicą w języku polskim i w innych językach.

Artykuł 30

4a) Powołując rady programowe oddziałów emitujących programy w językach mniejszości narodowych i etnicznych oraz języku regionalnym, dyrektorzy oddziałów uwzględnią kandydatów zgłaszanych przez organizacje społeczne mniejszości narodowych i etnicznych oraz społeczności posługującej się językiem regionalnym.

Artykul 47f

Obowiązki podmiotów dostarczających audiowizualne usługi medialne na żądanie

1) Podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie są obowiązane do promowania audycji europejskich, w tym wytworzonych pierwotnie w języku polskim, w szczególności przez:

1. odpowiednie oznaczanie pochodzenia dostępnych w katalogu audycji i udostępnianie możliwości wyszukiwania audycji europejskich, w tym wytworzonych pierwotnie w języku polskim, lub

2. umieszczanie informacji i materiałów promujących audycje europejskie, w tym wytworzonych pierwotnie w języku polskim.

2) Podmioty dostarczające audiowizualne usługi medialne na żądanie są obowiązane do przeznaczania co najmniej 20% zawartości katalogu na audycje europejskie, w tym wytworzonych pierwotnie w języku polskim, oraz odpowiedniego wyeksponowania tych audycji w katalogu.

Ustawa o obywatelstwie polskim (2009)

Artykuł 12

Tłumaczenie dokumentów na język polski

Wnioski, oświadczenia i dokumenty wymagane w sprawach uregulowanych w ustawie, sporządzone w języku obcym, składa się wraz z ich tłumaczeniem na język polski sporządzonym lub poświadczonym przez tłumacza przysięgłego lub przez konsula, chyba że umowa międzynarodowa, którą Rzeczpospolita Polska jest związana, stanowi inaczej.

Artykuł 30

Cudzoziemcy mogący ubiegać się o uznanie za obywatela polskiego

2) Cudzoziemiec ubiegający się o uznanie za obywatela polskiego, z wyłączeniem cudzoziemca, o którym mowa w ust. 1 pkt 4 i 5, jest obowiązany posiadać znajomość języka polskiego potwierdzoną urzędowym poświadczeniem, o którym mowa w art. 11a ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim (Dz. U. z 2019 r. poz. 1480), na poziomie biegłości językowej co najmniej B1, świadectwem ukończenia szkoły w Rzeczypospolitej Polskiej lub świadectwem ukończenia szkoły za granicą z wykładowym językiem polskim.

Artykuł 33

Treść wniosku o uznanie za obywatela polskiego; załączniki do wniosku

4) Do wniosku o uznanie za obywatela polskiego dołącza się:

1. dokumenty potwierdzające dane i informacje zawarte we wniosku, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 3 i 4 lub ust. 2;

2. posiadane dokumenty potwierdzające informacje, o których mowa w ust. 1 pkt 5;

3. urzędowe poświadczenie, o którym mowa w art. 11a ustawy z dnia 7 października 1999 r. o języku polskim, świadectwo ukończenia szkoły w Rzeczypospolitej Polskiej lub świadectwo ukończenia szkoły za granicą z wykładowym językiem polskim, w przypadku gdy jest wymagane;

4. fotografie osób objętych wnioskiem.

Kodeks postępowania karnego (1997)

Artykuł 72

Tłumaczenia

Jeżeli oskarżony nie włada językiem polskim, postanowienie o przedstawieniu, uzupełnieniu lub zmianie zarzutów, akt oskarżenia oraz orzeczenie podlegające zaskarżeniu lub kończące postępowanie doręcza się oskarżonemu wraz z tłumaczeniem; za zgodą oskarżonego można poprzestać na ogłoszeniu przetłumaczonego orzeczenia kończącego postępowanie, jeżeli nie podlega ono zaskarżeniu.

Artykuł 79

Obrona obligatoryjna

1) W postępowaniu karnym oskarżony musi mieć obrońcę, jeżeli:

1. jest nieletni,
2. jest głuchy, niemy lub niewidomy,
3. zachodzi uzasadniona wątpliwość co do jego poczytalności,
4. nie włada językiem polskim.

Artykuł 204

Tłumacz

1) Należy wezwać tłumacza, jeżeli zachodzi potrzeba przesłuchania:

1. głuchego lub niemego, a nie wystarcza porozumienie się z nim za pomocą pisma,

2. osoby nie władającej językiem polskim.

2) Należy również wezwać tłumacza, jeżeli zachodzi potrzeba przełożenia na język polski pisma sporządzonego w języku obcym lub odwrotnie albo zapoznania oskarżonego z treścią przeprowadzanego dowodu.

Artykuł  407

Przetłumaczenie przemówień

Oskarżonemu, który nie włada językiem polskim, należy przed udzieleniem głosu przetłumaczyć przynajmniej skrót przemówień.

Code de procédure pénale (1997)

Article 72

Traductions

Si l'accusé ne parle pas le polonais, la décision de présenter, de compléter ou de modifier les chefs d'accusation, l'acte d'accusation et la décision de faire appel ou de mettre fin à la procédure sont signifiés à l'accusé par une traduction; avec le consentement de l'accusé, il est possible de simplement publier le jugement traduit clôturant la procédure, s'il n'est pas susceptible d'appel.

Article 79

Défense obligatoire

1) Dans une procédure pénale, l'accusé doit avoir un avocat de la défense:

1. s'il est mineur,
2. s'Il est sourd, muet ou aveugle,
3. s'il existe un doute justifié quant à sa santé mentale,
4. s'il ne parle pas polonais.

Ustawa o Kodeks wyborczy (2011)

Artykuł  7

Tłumaczenie dokumentów na język polski

Dokumenty wymagane na podstawie przepisów kodeksu niesporządzone w języku polskim są składane wraz z tłumaczeniem przysięgłym na język polski.

Artykuł  95

Zawiadomienie o utworzeniu komitetu wyborczego

2) Nazwa i skrót nazwy komitetu wyborczego utworzonego przez wyborców zrzeszonych w zarejestrowanych organizacjach mniejszości narodowych mogą być tożsame z nazwą i skrótem nazwy tej organizacji. Do zawiadomienia o utworzeniu takiego komitetu dołącza się dokument właściwego organu statutowego organizacji mniejszości narodowej potwierdzający utworzenie komitetu wyborczego przez wyborców będących członkami tej organizacji.

Artykuł  197

Zwolnienie z progów wyborczych komitetów mniejszości narodowych

1) Komitety wyborcze utworzone przez wyborców zrzeszonych w zarejestrowanych organizacjach mniejszości narodowych mogą korzystać ze zwolnienia list tych komitetów z warunku, o którym mowa w art. 196 § 1, jeżeli złożą Państwowej Komisji Wyborczej oświadczenie w tej sprawie najpóźniej w 5 dniu przed dniem wyborów. Wraz z oświadczeniem, o którym mowa w zdaniu pierwszym, komitet jest obowiązany przedłożyć dokument właściwego organu statutowego organizacji mniejszości narodowej potwierdzający utworzenie komitetu przez wyborców będących członkami tej organizacji.

Artykuł  462

Podział województwa na okręgi wyborcze

1) W celu przeprowadzenia wyborów obszar województwa dzieli się na okręgi wyborcze.

2) Okręgiem wyborczym jest jeden powiat lub jego część.

3) Łączenie powiatów w celu utworzenia okręgu wyborczego jest dopuszczalne jedynie w przypadku, gdyby liczba radnych wybieranych w danym powiecie do sejmiku województwa była mniejsza niż 5.

4) Łączenie powiatów nie może naruszać więzi społecznych łączących wyborców należących do mniejszości narodowych lub etnicznych, zamieszkujących na terytorium łączonych powiatów.